Je hebt geen goedkeuring nodig!

Stel jezelf op zoals jij vindt dat het hoort. Niet hoe je denkt dat andere het zouden vinden. Ben altijd gewoon wie je bent. En sta daar achter. Dat kun je beter doen dan aanpassen. Wat weetje je kunt het nooit altijd voor iedereen goed doen. Dan heb ik liever dat hij het oneens is met mijn denkwijze. Dan dat hij het eens is met een opmerking die ik voor hem maak. Om hem te laten  horen wat ie wil. Of wat ik denk dat ie wil. Want soms zit je daarnaast. Flink naast. En dan heb je je aangepast voor hem en daar reageert hij niet op. Dan kun je net zo goed zijn wie je bent. Natuurlijk moet je ook rekening houden met andere. Maar vraag niet of wat jij doet juist is. Dan moeten je ballen hebben. En stevig in je schoenen staan om zonder dat je een spier vertrekt. Bij je standpunt blijft. Ook al lachen met je uit. En vinden ze wat jij doen dom. Zij mogen dat vinden. Prima. Ik heb de toestemming van hem niet nodig.

Toestemming van jezelf

Ook zonder zijn toestemming ga ik. Andere mensen vragen ook om toestemming. Het zijn van de Tóch?. Achter alles wat zij zeggen kun je het woord Tóch? Plakken. Bijvoorbeeld. Dit moet je zo vastpakken, Toch? Of kan hem het beste hier parkeren, toch? Of na elke zin en onzeker kuchje. En lieve lag na een grof statement. De ander is nog niet zo ver. Stuur hem dan de juiste richting in. Geef geen mening. Maar help.