Principes daar heb je in principe niets aan.

Ik weet het. Je moet bij je principes blijven. Als je ervoor staat. Dat moet je er ook echt voor staan. Ik heb wel bij mezelf gemerkt dan mijn opvattingen over wat goed is en wat slecht. Mijn interesses. Mijn muziekkeuze. Waar ik 10 jaar geleden fel op tegen was. Kan ik nu ineens begrijpen. Misschien heb ik wel meer empathie gekregen. Het feit is, dat ik daar nu anders over denk. Andere inzichten hebben mijn kijk op die situatie doen veranderen.

Alarmbellen

Daarbij doet mij de volgende uitspraak toekomen: Op het moment dat ik mijn antwoord op een vraag begint met: ‘Dat zou ik nooit doen..: . Moeten alle alarmbellen afgaan. Want dat is waarschijnlijk het moment dat er iets gaat veranderen. Je kent het wel. Je zit met een probleem en je vraagt advies aan een ander. Dat is advies wil je niet wil horen. Vervolgens ga je meteen in defensie en zeg je. “Nee! Dat heeft er niets mee te maken.” Opletten dus, op die momenten. Waarschijnlijk pas je dit dan toe. Doe daarna dan niet alsof je het zelf verzonnen hebt.

Geeft ruimte voor ontwikkeling

Als je altijd bij je principe blijft geef je jezelf ook geen ruimte om te groeien. De beste dingen komen op tijden wanneer je het niet verwacht. Maar het is wel lekker om op je principes gaan staan. Gewoon om er voor te staan. Ik speel dat ik een principe heb. Ik vind dat uiteindelijk niet echt zo. Als het echt moet veranderen. Dan kan dat makkelijk. Maar speel dat ik ergens op tegen ben. Ik vind het niet echt zo. Ik speel dat. Daardoor ben ik ook niet emotioneel betrokken. Ik speel overigens wel alsof ik emotioneel betrokken ben.

Altijd tevreden met de afloop.

Aan de uiteindelijke uitkomst ben ik niet gehecht. Die maakt me niets uit. Dat heeft toch geen invloed op de manier waarop ik mijn leven leid.  Ik houd er wel van om er tegen in te gaan. Niet per se. Maar ik laat me niet wegsturen. Soms moet je voor jezelf opkomen. Voor je principes opkomen.