Hoe ver kun je gaan? Waar ligt de grens van ons bestaan.

Hoe ver kun je gaan? Waar de grens ligt. Ik zou willen dat ik hier een antwoord op had. Ik weet ook niet waar de grens ligt. Wel veel verder dan dat wij ons kunnen inbeelden. Alles hoe jij het ervaart is dus een keuze. Terwijl dat niet altijd zo lijkt. Ik snap dat het ook vaak niet zo ervaren wordt. Alles waar je in het leven tegen aanloopt heb je niet allemaal zelf in de hand. Maar hoe je daarmee omgaat wel. Als voorbeeld een mail die je eigenlijk had moeten sturen. Dat heb je niet gedaan. En daar voel je je slecht over. Dat is dubbel negatief. Beter is: Ik heb mijn presentatie voorbereid, en heb zin in morgen. Dat is dubbel positief. En die mail moet je gewoon meteen beantwoorden trouwens. Negatieven gedachten zijn zelden goed.

We hebben geen idee.

Wij zijn tot meer in staat dat we ons kunnen voorstellen. Ik heb de grens nog niet bereikt. Hoe ver kun je gaan? Kijk maar eens naar een filmpje op internet waar iemand ontzettend hard op zijn knie valt. De knie spat open. De botsplinters en het bloed springen in het rond. Bij het zien. Zelf bij het lezen ervan. Krijg je gewoon las van knie. Als je het voorstelt. Kun je het gevoel dat daarbij zou horen inbeelden. Je ervaart het gevoel. Echt een rot gevoel aan je knie. Dat is een kleine test. Van hoe je gedachte dingen ‘echt’ kunnen maken. Of beter gezegd jou het gevoel geven dat het echt is.